W galerii niekomercyjnej artysta zorganizował wystawę komercyjną, starając się uatrakcyjnić swoją ofertę typowymi chwytami marketingowymi. Pokazał 50 kaset wideo namalowanych na płótnie. Widzowie mogli kupować „towar”, za który należność w całości pobierał artysta. Przy zakupie trzech kaset nabywca dodatkowo otrzymywał grafikę, również przedstawiającą kasetę. Mniej więcej w połowie trwania wystawy galerię odwiedziła grupa Niemców i zachwyciła się tak niską ceną obrazu olejnego na płótnie. Wykupiono wszystkie pozostałe kasety. Na szczęście galeria nabyła wcześniej kilka do swojej kolekcji. Sens wystawy wyczerpał się z ostatnim kupionym obrazkiem.