Wraz z Wydawnictwem Karakter zapraszamy w środę 27 stycznia o godzinie 18 na spotkanie wokół książki Virginii Woolf Eseje wybrane. W rozmowie wezmą udział Magda Heydel (wybór, przekład) oraz Roma Sendyka (wybór, posłowie, opracowanie redakcyjne). Prowadzenie: Adrian D. Kowalski.

Eseje wybrane to zbiór tekstów różniący się od dotychczasowych prezentacji eseistyki Virginii Woolf. Pisarka nie występuje tu jedynie jako czytelniczka, recenzentka, komentatorka i teoretyczka literatury modernistycznej, lecz przede wszystkim jest „uwikłana w świat”: podróżuje, angażuje się w dyskusje nad ważnymi kwestiami społecznymi, domaga się prawa do „zintensyfikowanego” istnienia dla kobiet, dzieci i zwierząt, chadza do kina, na wystawy i na wiece protestacyjne. Stając w obronie tej „wszechogarniającej przemożnej siły” i „pobudzającej energii”, jaką jest życie, z fascynującą precyzją i przenikliwością rekonstruuje momenty zdumienia istnieniem i śmiercią, budując przy tym zdania należące do najpiękniejszych, jakie zna literatura.

Teksty Woolf są olśniewające, precyzyjne, pełne genialnych spostrzeżeń dotyczących zarówno „żywego życia”, jak i jego literackiej odmiany, czasem lekkie i dowcipne, czasem bezwzględne i złośliwe, a czasem bolesne i mroczne. Zawsze jednak jest to literatura najwyższej próby, czy – jak powiedziałaby może sama autorka – najwyższych lotów.

Ranek roztaczał perspektywę przyjemności tak potężnych i różnorodnych, że odgrywać w życiu rolę ćmy, i to jeszcze ćmy dziennej, wydawało się losem naprawdę niewdzięcznym, a zapał, z jakim moja ćma starała się w pełni wykorzystać swe skromne możliwości – żałosny. Frunęła energicznie w jeden kąt swojej kwatery, odczekiwała sekundę i zaraz leciała na skos do drugiego. Cóż jej zostało, jak polecieć do trzeciego, a potem do czwartego? To wszystko, co była w stanie uczynić, pomimo ogromu wzgórz, przestrzeni nieba, dymów znad domostw w oddali i rozlegającego się raz na jakiś czas romantycznego dźwięku parowca na morzu. Robiła, co mogła. Przyglądając się jej, odnosiłam wrażenie, że w jej delikatnym, miniaturowym ciałku tkwi cieniusieńkie, ale czyste włókienko ogromnej energii świata. Za każdym razem, kiedy przefruwała w poprzek szybki, wydawało mi się, że dostrzegam nitkę życiodajnego światła. Ta ćma była niczym, prawie niczym, tylko życiem. [fragment eseju Śmierć ćmy] [informacja pochodzi z materiałów prasowych Wydawnictwa Karakter]

Spotkanie będzie okazją nie tylko do rozmowy o samej publikacji, ale także o miejscu bardzo specyficznych esejów Woolf w historii literatury – esejów znacznie różniących się od twórczości choćby T.S. Eliota z tego okresu. Innym wątkiem dyskusji będzie również rola Magdy Heydel w recepcji twórczości pisarki w Polsce – jako zarówno wybitnej tłumaczki, jak i swoistej ambasadorki jej książek, do czasu premiery filmu Godziny w dużej części nieobecnych na polskim rynku księgarskim.

Magda Heydel – anglistka, wykładowczyni UJ, tłumaczka między innymi Virginii Woolf, T.S. Eliota, Josepha Conrada i Seamusa Heaneya, edytorka przekładów, między innymi Czesława Miłosza. Zajmuje się przekładoznawstwem oraz komparatystyką literacką i kulturową. Kieruje Podyplomowymi Studiami dla Tłumaczy Literatury UJ. Redaktor naczelna pisma „Przekładaniec”. Opublikowała między innymi monografie Obecność T.S. Eliota w literaturze polskiej (2003) i Gorliwość tłumacza. Przekład poetycki w twórczości Czesława Miłosza (2013). Wraz z Piotrem Bukowskim opracowała antologie Współczesne teorie przekładu (2009) oraz Polska myśl przekładoznawcza (2013). Jest stypendystką Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (1999), Nagrody Indywidualnej Ministra Edukacji Narodowej (2003) oraz dwukrotnie nagrody miesięcznika „Literatura na świecie” (2008, 2011).

Roma Sendyka – adiunkt w Katedrze Antropologii Literatury i Badań Kulturowych WP UJ, prowadzi Centrum Badań nad Kulturami Pamięci. Zajmuje się teoriami badań literackich i kulturowych, badaniami nad wizualnością, genologią i zjawiskami „transdyscyplinarnymi”. Autorka książek Nowoczesny esej. Studium historycznej świadomości gatunku (2006) oraz Od kultury „ja” do kultury „siebie”. O zwrotnych formach w projektach tożsamościowych (2015), współredaktorka serii Nowa Humanistyka.

Adrian D. Kowalski (prowadzący) – doktorant w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się związkami Virginii Woolf ze sztukami wizualnymi, pracuje nad rozprawą doktorską o filmowych adaptacjach dzieł pisarki. Publikował między innymi w „Dekadzie literackiej”, „Masce”, „Studiach Orientalnych”, „Muzyce”, „Polisemii”, „Zeszytach Naukowych UJ”.

Liczba miejsc jest ograniczona.
W związku z dużym zainteresowaniem, w przypadku większej liczby uczestników przeprowadzona będzie transmisja w kawiarni Muzeum i streaming online na stronie www.mocak.pl