Zakrywam to, co niewidoczne to opowieść o jednej z najważniejszych galerii sztuki w powojennej Polsce – założonej w 1966 roku Galerii Foksal. Wiesław Borowski, współzałożyciel i wieloletni dyrektor galerii, przedstawia historię artystycznej formacji związanej z prowadzoną przez siebie instytucją. Tadeusz Kantor, Henryk Stażewski, Edward Krasiński, Zbigniew Gostomski – to, między innymi, bohaterowie tej książki. Ale to także historia miejsca: przestrzeni magnetycznej, przyciągającej uwagę i aktywne zaangażowanie uczestników międzynarodowego życia artystycznego. Równolegle Borowski snuje opowieść osobistą: o powojennych losach wywłaszczonej rodziny, wieloletnich przyjaźniach i środowiskowych rozłamach. W biografii Wiesława Borowskiego odbija się cała artystyczna epoka: lata powojenne i stalinizm, poodwilżowa nowoczesność i polityka kulturalna dekady Gierka, stan wojenny i transformacja ustrojowa, w końcu – sztuka nowego milenium.